Η υπερεκτίμηση του εαυτού μας, η αφηρημάδα, μια άτσαλη κίνηση ή η παράβλεψη δεδομένων, είναι μερικοί από τους λόγους που μπορούν να οδηγήσουν οποιονδήποτε στην απολογία, ακόμα και τον πιο μεγάλο επιστήμονα.
Για κάποιους επιστήμονες όμως, το λάθος μπορεί να κοστίσει χιλιάδες ευρώ και στη χειρότερη περίπτωση, μπορεί να κοστίσει την άδεια άσκησης του επαγγέλματός τους. Θα αναφερθώ συγκεκριμένα στους επαγγελματίες φροντίδας υγείας οι οποίοι βάσει του Άρθρου 51(2)(ε) του περί Αστικών Δικαιωμάτων Νόμου, ΚΕΦ.148, υποχρεώνονται να «μην επιδεικνύουν αμέλεια» (ε) είτε λειτουργούν με αμοιβή είτε χωρίς, προς τρίτο πρόσωπο.
Τα τελευταία χρόνια, ο αριθμός των αγωγών και μηνύσεων που ασκούνται εναντίον ιατρών και νοσηλευτικών ιδρυμάτων για ιατρική αμέλεια έχει αυξηθεί. Μια τέτοιου είδους καταγγελία μπορεί να υποβληθεί ακόμα και όταν ο επαγγελματίας φροντίδας υγείας ενεργούσε οικειοθελώς, εκτός των εργασιακών του καθηκόντων και σε ανεξάρτητο χώρο προς άτομο που έχει τραυματιστεί ή νοσεί.
Βάσει των προαναφερθέντων, μια ασφάλεια επαγγελματικής ευθύνης για τους επαγγελματίες φροντίδας υγείας θεωρείτο απαραίτητη μέχρι προσφάτως, πλέον όμως είναι και υποχρεωτική.
Ο Οργανισμός Ασφάλισης Υγείας (ΟΑΥ) με βάση τους περί Γενικού Συστήματος Υγείας Νόμων του 2001 – 2017 εκδίδει την Απόφαση του 2019 (ΚΔΠ 43/2019) ως πιο κάτω:
«4. Οι παροχείς υπηρεσιών φροντίδας υγείας, για να παρέχουν υπηρεσίες φροντίδας υγείας στα πλαίσια του Συστήματος υποχρεούνται να έχουν ικανοποιητική αρμόζουσα και κατάλληλου ύψους ασφαλιστική κάλυψη έναντι αμέλειας με ασφαλιστική επιχείρηση που να καλύπτει το πλήρες εύρος των υπηρεσιών φροντίδας που παρέχουν στα πλαίσια του Συστήματος.
5.-(1) Για σκοπούς των παρουσών Αποφάσεων η ασφαλιστική σύμβαση πρέπει
(α) Να εκδοθεί από ασφαλιστική επιχείρηση
(β) να ασφαλίζει παροχέα υπηρεσιών φροντίδας υγείας για την ευθύνη του και την ευθύνη των προσώπων που παρέχουν υπηρεσίες φροντίδας υγείας εκ μέρους του για αμέλεια αναφορικά με την παροχή υπηρεσιών φροντίδας, σύμφωνα με τις διατάξεις των παρουσών Αποφάσεων (γ)…)
(3) Η κάλυψη που απαιτείται να παρέχεται από την ασφαλιστική σύμβαση, δυνάμει της παραγράφου 4, περιλαμβάνει κάλυψη για σωματική βλάβη ή θάνατο.»
Όταν πρόκειται για την ανθρώπινη ακεραιότητα όμως, μια ασφάλεια δε μπορεί να την αποκαταστήσει και υπάρχουν πάντα η ηθική βλάβη ή/ και η ψυχική οδύνη σαν επακόλουθα. Για το λόγο αυτό είναι αναγκαίο να γίνεται πρόληψη και λήψη κατάλληλων μέτρων και από τις δύο πλευρές: Οι φροντιστές υγείας θα πρέπει να ενημερώνονται συνεχώς και να αναβαθμίζουν τις γνώσεις τους και ο κάθε ένας από εμάς θα πρέπει να μεριμνά για τον εαυτό του και σε περίπτωση ανάγκης να επιλέγει λαμβάνοντας υπόψιν τα σωστά κριτήρια.
