Ο σύγχρονος τρόπος ζωής βασισμένος στον καταναλωτισμό μας έχει διδάξει ότι η εξοικονόμηση χρημάτων δεν είναι εύκολη υπόθεση. Επιπλέον, όλοι έχουμε να διηγηθούμε μια ιστορία «λανθασμένης επένδυσης», είτε από προσωπική εμπειρία, είτε παίρνοντας το ρόλο του «προνοητικού», που περιγράφει την ιστορία κάποιου «κακόμοιρου» γνωστού που συμπεριφέρθηκε επιπόλαια και έχασε. Αυτό που δυσκολευόμαστε να συνειδητοποιήσουμε, είναι ότι η εξοικονόμηση χρημάτων και η ορθή επένδυση είναι δεξιότητες και όπως κάθε άλλη δεξιότητα μπορούν να αναπτυχθούν. Όσο νωρίτερα τόσο καλύτερα.
Βοηθώντας τα παιδιά μας στο «ξετύλιγμα» των δεξιοτήτων αυτών από πολύ μικρή ηλικία, θα αντιληφθούμε στην πορεία, ότι έχουμε γίνει και εμείς καλύτεροι στη διαχείριση των χρημάτων μας. Οι τρόποι εκπαίδευσης είναι απλοί και έχουν ως εξής.
Εμπιστοσύνη και επικοινωνία. Τα δύο αυτά στοιχεία είναι τα σημαντικότερα σε οποιαδήποτε ανθρώπινη σχέση. Ο αυστηρός και επίμονος έλεγχος, κάνουν το παιδί να αισθάνεται ανάξιο της εμπιστοσύνης μας. Με συζήτηση και ειλικρινή ανταπόκριση σε όλα ανεξαιρέτως τα ερωτήματά του, χτίζουμε τη βάση στη συνέπεια και την κριτική σκέψη που θα χαρακτηρίζουν το παιδί κατά τη διαδικασία εξοικονόμησης και επένδυσης των χρημάτων του.
Κέρδος χρημάτων. Βάζουμε στο παιδί μικρές δουλειές που μπορεί να κάνει και το επιβραβεύουμε με ένα ορισμένο ποσό χρημάτων. Με αυτό τον τρόπο μαθαίνει ότι τα λεφτά έρχονται με την εργασία.
Στόχος αποταμίευσης. Για να είναι εύκολο για ένα παιδί να αντιληφθεί τη σημαντικότητα της αποταμίευσης θα πρέπει να υπάρχει ένα κίνητρο. Μπορούμε να του πούμε ότι τα χρήματα αυτά ισούνται με το ταξίδι του καλοκαιριού, με ένα ποδήλατο ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να αποζητά. Ένας όμορφος κουμπαράς της επιλογής του, ή ένας χειροποίητος από το ίδιο το παιδί ενισχύει την προσπάθεια αυτή.
Επένδυση. Αυτή είναι ίσως η μεγαλύτερη πρόκληση. Εδώ είναι που το παιδί θα αποφασίσει εάν κάποιο ποσό των χρημάτων που έχει φυλάξει θα δοθεί για κάποιο άλλο σκοπό. Θα είναι ικανό να αξιολογεί τη σημαντικότητα του σκοπού αυτού και να πράξει με δική του πρωτοβουλία. Αυτό διδάσκεται μόνο με την εξαρχής επικοινωνία και τον τρόπο που το παιδί έχει διδαχτεί να σκέφτεται. Στην περίπτωση αυτή, το παιδί μπορεί να επιλέξει να χρησιμοποιήσει ένα μέρος των χρημάτων του για να προσφέρει ένα δώρο σε κάποιον που αγαπά, να το δώσει σε κάποιο έρανο ή να το θυσιάσει σε ένα χόμπι του. Με ευγενικές ερωτήσεις που θα υποβάλουμε στο παιδί, το βοηθάμε να καταλάβει από μόνο του εάν ο λόγος που παραβιάζει τον κουμπαρά του είναι όντως σημαντικός.
Μίμηση. Ως γνωστό τα παιδιά μιμούνται τους μεγάλους. Εάν εγώ ως ενήλικας ακολουθώ τις ίδιες τακτικές με αυτές που διδάσκω, γίνομαι πρότυπο για το παιδί μου. Οι πρακτικές μας και οι εξηγήσεις που δίνουμε για αυτές στα παιδιά μας ενδυναμώνουν τη θέλησή τους για επένδυση και εξοικονόμηση και τα τηρούν για μια ζωή. Καλό είναι τα παιδιά να έχουν από μικρά «εικόνα» και να γνωρίζουν ποια είναι τα καλά και τα κακά έξοδα, τι είναι η επένδυση π.χ. στο σπίτι και στο αυτοκίνητό μας και η ασφάλειά τους για την οποία και πάλι έχουμε επενδύσει.
